Donderdag 21 september.

Vandaag ga ik naar pamukkale. Daar ben 13 jaar geleden ook geweest met de kinderen en Peet. Het was toen wat bruinig. Omdat het onder Unesco valt waren ze toen aan het herstel begonnen. Al het toerisme had de plaats geen goed gedaan. Ze hadden toen een soort irrigatie systeem aangelegd om te zorgen dat het weer helemaal wit zou worden. Dus ik benieuwd nu 13 jaar later. Ik zat als eerste in het busje, we vertrokken om 7.45. Het was een klein busje wat wel fijn was. In totaal haalde we 11 mensen op. Maar volgens mij eas er geen enkele nederlander bij. Jammer. Het was ongeveer 3 uur rijden. Dus ik was al meteen in slaap gevallen. Ja zet mij in een auto, vliegtuig of bus maakt niet uit en ik slaap. Na anderhalf uur hadden we een tussenstop. Even eruit beentjes strekken en sigaretje roken. Toen we terug in de bus waren kregen we te horen dat we voor de lunch nog een katoen fabriek zouden aandoen. Ja het zal weer geen waar zíjn. Oké nou was het niet echt een fabriek maar een grote winkel. Waar ze van alles verkochten. Beddengoed, badlakens, kleding, sjaals. Ik moet zeggen dat dat beddengoed echt heel mooi was maar de prijs ook. Haha. Ik zag nog wel een mooie sjaal maar ook veel te duur. Niks gekocht dus. De meeste van groepje trouwens ook niet. Maar terwijl ik daarbinnen was hoorde ik ineens nederlands praten. Dat waren toch twee vrouwtjes die in mijn bus zaten. Twee zussen bleek later. Het waren volgens mij indo's. De één was vrij donker van huidskleur en donker haar en de andere licht van huidskleur en blond. Misschien half bloedjes. Ik sprak ze aan en vroeg waar ze vandaan kwamen enzo. Ze kwamen uit Rotterdam. Oh das niet zover van bergen. Het waren gezellige meiden zo half de 40 denk ik. Oké terug de bus in. Naar het restaurant. Het was een buffet restaurant , wat in Turkije heel vaak is. Dat is fijn dan kan je pakken wat je wilt. En deze keer was het echt lekker. Nog lekker toetjes ook. Daarna onderweg naar pamukkale. We gingen voor pamukkale de oude stad nog bezoeken met een arena etc. Het was behoorlijk warm ik denk 38 graden ofzo. We moesten een redelijk stuk omhoog lopen. Ik liep op met de meisjes uit Rotterdam. Ik merkte dat het lopen één van hen niet goed af ging, de blonde. Ik vroeg gaat het wel. Toen vertelde ze dat ze door een aangeboren hart afwijking twee nieuwe hart kleppen had gehad. En dat ze vorig jaar een beroerte had gehad waardoor ze eenzijdig verlamd was geraakt. Wat gelukkig maar tijdelijk was. Maar helemaal goed komt het nooit meer. Ze zei als ik dit geweten had dat ik zo moest klimmen was ik niet mee gegaan. Ze was dood op. Haar zus hield haar heel te tijd bij de hand. Zo lief die twee. Ik zei doe gewoon rustig aan. Dan kom je maar wat later aan. Ik bleef bij hun in de buurt lopen. Toen we boven waren stonden we boven op de arena. Wat wel heel indrukwekkend was. De ene donkere van het stel vroeg me ga je mee naar beneden. Ik heb nog energie voor tien. Ik zei nou sorry ik niet. Ik blijf wel bij je zus. Ik dacht leuk hoor maar je moet ook weer terug naar boven. Zag ik niet zitten in die hitte. Verder dan de arena was er niet zoveel bijzonders te zien. Ze waren overal aan het renoveren dus er stonden overal stijgers. Het is blijkbaar een stad geweest met ongeveer 150000 inwoners. Dat is een schatting. 70% ligt nog onder de grond. Er is daar ooit een aardbeving geweest wat heel de stad heeft verwoest. Na 10 minuten ongeveer liepen we weer naar beneden. En mochten we pamukkale op. Er waren nergens geen bruine plekken meer te bekennen. Verder was er niet veel veranderd , buiten dat ze een voetpad aangelegd hadden aan het begin. Je moest nog steeds je schoenen uit doen. Alhoewel ik mijn bikini onder mijn kleding aan had, heb ik ervoor gekozen om alleen wat met mijn voeten er doorheen te poedelen. Omdat ik alleen was was zwemmen een beetje lastig met je tas enzo. Dus ik ben een heel eind naar beneden gelopen. Maar op sommige plaatsen was het zo druk. Dat ik het op een gegeven moment opgegeven. Ik ben na wat foto's gemaakt te hebben weer naar boven gegaan. Ik ben lekker in de schaduw gaan zitten met een ijsje en een ijsthee. Daarna nog even langs de zijkant gelopen om foto's te maken. Ja het was echt veel mooier nu. Gelukkig. Toch maar weer terug de schaduw In. Het is daar met al dat wit zo warm en alles is oogverblindend letterlijk en figuurlijk. Daar kwam ik de zusjes weer tegen . Na een airan gekocht te hebben ben ik weer bij hun gaan zitten. (Airan is een soort gezouten karnemelk, heel goed tegen de dorst). De blonde was alleen even in het begin geweest, de donkere helemaal naar beneden. We zagen onze reisleidster weer en vertrokken weer naar de bus. Ik sliep weer heel snel maar werd op gegeven moment wakker met pijn in mijn nek. Raar gelegen waarschijnlijk. We reden door een gebied met overal grote pijpleidingen. Overal slingerend doorheen. En het stomme was, kwam de pijpleiding een weg tegen dan ging de leiding even omhoog en weer naar beneden. Dan kon je eronder door rijden. Haha echt op z'n turks. Oke ook nu weer op de terugweg werden we een Onyx en sultanite workshop ingeleid. Dat was weer mooi om te zien. Van Onyx maken ze lampjes, waxine lichtjes, kandelaars etc. En die sultanite is een soort steen, het geen echt edelsteen maar wel heel mooi die verkleurde bij verschillend licht en verschillende temperaturen. Heel mooi allemaal maar allemaal vrij duur. Dus zonder iets te kopen de bus weer in. Onderweg bij de tussenstop met de meisjes nog een ijsje gegeten. Ik was natuurlijk de laatste die eruit ging. Ik denk dat ik ongeveer 18.30 terug was. Ik had eigenlijk nergens zin meer in. Was moe vanwege de hitte. Maar ik moest nog even drinken halen en een pakje koekjes ofzo want morgen ochtend werd ik opgehaald voor de excursie naar Sirince . Dus dan toch maar even naar de Migros. In het hotel eerst even al het stof en zweet afgespoeld onder de douche.
Daarna nog even met Peet geappt. Toen kreeg ik een appje dat de excursie morgen niet door ging en was verzet naar volgende week. Pppff eigenlijk vind ik dat niet zo erg. Moe. Slapen.