Maandag 18 september

Ik werd om 8 uur wakker en na het ontbijt ben ik naar Pigeon island gelopen. Dat is een schiereiland met een kasteel (burgt) erop. Die hebben we niet bekeken 13 jaar geleden. Ja pubers hè die vinden niks leuk. Onderweg moest erg plassen ik kwam voorbij en openbaar toilet maar helaas gesloten. Dus moest ik wachten tot ik bij de burgt was. In de hoop dat daar een toilet was. En ja hoor gelukkig 1 lira. Ik vroeg een dame die in een open restaurant zat onder het bordje kassa wat de entree was. Niks gratis. Oké ik naar binnen. Raar geen entree. Maargoed stelde ook eigenlijk niet zoveel voor. Wel prachtige uitzichten over heel kusadasi en de zee. Er was helemaal niemand. Er zaten wat pauwen opgesloten in een kooi. Waarom daar geen idee. Er lag een hondje naast de kooi aan een touw. Hij lag in de schaduw te kwispelen. Ach tis zonde hebben ze jou nou moederziel alleen gelaten. Ik hem even geaait. Maar er stonden bakken water bij dus er zal hier wel iemand zijn. Op het eiland liepen overal jonge katjes en een zwart/ wit konijn ergens in een hoekje in de schaduw gekropen weg van de zon. Zielig. In het midden van het eiland stond het kasteel wat niet meer als een torentje was. De deur stond open dus ik naar binnen. En wat tref ik daar een geraamte van een wat ik dacht een dinosaurus maar het bleek een walvis te zijn. Die was ooit in kusadasi aangespoeld uit wat foto's op te maken. Wat dat met het kasteel te maken had was mij een raadsel. Er stonden verder wat replica's van houten bootjes. Maar die waren volgend mij afkomstig uit de hele wereld en niet uit Turkije. Er stond niks wat ook maar iets met de geschiedenis het het kasteel te maken had. Oké ik mijn rondje afgemaakt helemaal rondom het eiland. Riep er ineens iemand goodmorning. Ik kijk om me heen maar ik zie niemand. Ik hoorde wel iemand zachtjes lachen. Dus ik zei ook maar goodmorning en liep door. Toen hoorde ik weer roepen goodbye . Ik ook maar goodbye. Nog zag ik niemand. Vreemd. Zo langzaam weer eens terug naar het hotel. Ik dacht dan drink ik nog wat bij dat tentje aan de overkant van het hotel. Dat was een tip van de Tui mevrouw dat was een gemeente cafe. Ze schenken geen alcohol maar verder alles, was heel goedkoop zei ze. En dat was ook zo. Ik kom daar aan en zie dat ze ijs cappuccino hebben ik dacht ah lekker daar heb ik wel zin in. Dus ik ging zitten maar er kwam niemand. Oh wacht even er stond selfservice boven de balie. Oké ik bestellen oh we're very sorry but the ice cappucino is finished oke natuurlijk. Dan maar een limonade. Er kwam nog een hele kakkerige oude nederlandse dame naast me zitten aan het tafeltje want het hele tentje zat vol. Geen woord mee verwisselt. Nog even een sigaretje gerookt voor het hotel bij de oudjes en toen naar boven naar het zwembad wat redelijk rustig was. Het zwembad was op het dak van het hotel. De mensen die er zaten waren veel te dikke engelse pensionatas. Ja ik heb een fantastisch hotel uitgezocht. Maar het uitzicht was hier ook overweldigend. Genoten van de rust, de zon en het zwembad. Ik had van huis uit een luchtbedje meegenomen omdat ik niet graag op mijn buik op zo'n zonnebedje lig. Dus iedere keer als ik het water in ga lig ik graag op mijn buik op zo'n luchtbedje. Dat vinden de dikke topless engelse dames ook. Oh jee ik dacht daar gaat mijn luchtbedje. Ze was zo zwaar dat je mijn luchtbedje niet meer zag. Je had alleen al moeten zien hoe ze op dat luchtbedje probeerde te klimmen. Duurde even maar het lukte. Ik moest me omdraaien moest zo lachen. Dus ieder keer als ik het water uit was werd mijn luchtbedje ingepikt . Ach ja ze doen maar. Inmiddels had ik wat trek gekregen van de fikse wandeling denk ik. Er stond een bordje met wat snacks die je kon bestellen. Ik dacht ik neem een kleine hamburger met frietjes..daar had ik me flink in vergist. Ik kreeg een hamburger daar kon je niet overheen kijken. Dat is wel eens anders bij de mac ofzo. Dan denk je een flinke hamburger te krijgen is het maar de helft van het plaatje. Nou hier was het andersom. En dan nog een heel bord friet. Ja dat kon ik allemaal niet op. Ppff veel te veel. Jammer van al dat eten. Toen ik terug kwam in min kamer voelde ik me beter dan gisteren gelukkig. Iedere keer als ik alleen op de hotel kamer was bekroop me de eenzaamheid en voelde ik me echt intens verdrietig. Na een lekkere douche ben ik mijn blog gaan schrijven. Dat nam aardig wat tijd in beslag. Na een paar uur heb ik me aangekleed en ben ik het stadje weer ingedoken. Met boodschappen briefje en al. Haha anders vergeet ik weer wat. Sigaretten, water, creme voor mijn psoriasis en een hoedje. Die heb ik hier bij dat zwembad wel nodig. Bij de eerste apotheek meteen wat spul gekocht 11 lira (2,50) haha. Als dat spul werkt neem ik 10 tubes mee. Na wat rond gelopen te hebben op zoek naar slippers voor Wes die ik niet kon vinden. Kwam ik ineens in een overdekt winkelcentrum. Oh dat had ik nog niet eerder gezien. Grappig. Ik heb ook ergens een straatje gezien met handgemaakte sieraden enzo. Daar moet ik ook nog een terug naartoe. Maar waar was dat ook al weer. Lekker kebab gegeten bij een restaurantje nog wat gekletst met een Nederlands stel. Was leuk. Kebab was 18 lira 4.30 en het biertje erbij 3.30. Lachen. Hier ga ik vaker eten. Heerlijk gegeten en gezellig. In het restaurant werken 4 broers. Echt een familie bedrijf en dat merk je meteen. Je wordt er helemaal in de watten gelegd. Terug naar het hotel nog wat geappt met peet dat maakte me toch weer een beetje triestig. Omdat hij het er ook moeilijk mee had. Ik mis hem echt heel erg en hij mij ook. We hadden slechte Wi-Fi dus niet zo lang gepraat. Nog wat geschreven en toen naar bed.